Taksil. Talsik.

Dinurog mo ang aking puri sa anino ng iyong kalapastanganan…
Hindi ko matantya kong ganu ka kalakas ng sa mga oras na yon…
Mulat ang aking mga mata pero sarado ang aking isip dahil sa iyong kababuyan.
Malamig ang gabi ngunit mainit ang mga dampi.

Sumigaw ako ngunit tanging ang malamlam na buwan lamang ang nakarinig.
Nagdarahop. Nagmamakaawa. Kahit paos na ang tinig ngunit ako’y pumipilit.
Gumuhit sa iyong mukha ang bawat ngiting puno ng pagtatangka.

Tumawa ka nang ubod ng lakas kasabay naman ng paglaban ng aking kamay.
Sampal. Sipa. Mura.
Pero kulang pa ang inabot mo habang iyong pinupunit ang aking puri.
Tanging Siya lamang ang malamang na nakakaalam ng lahat.
Noong patapos ka na, pinatalsik ang anumang likido mula sa iyo.
Nakakadiri. Nakakasulasok.
Pero bakit paarang gusto ko.

Putang ina lamang ng sa gabing akoy nilupig ng iyong pag-aari.
Nasaktan ako noong una, pero tama si cruciana…
“pag tumatagal sister, sumasarap. Mawawala yong hapdi.”
Masarap nga pero di ko magawang lokohin ang sarili kong anak.
Hindi ginusto ng kaluluwa ko bagaman ginusto ng katawan ko.
Oo, tama. Ina lang ako.
Tao sa paningin ng lahat pero puta sa mata ng asawa ng anak ko.